در فیزیوتراپی از مدالیته ها و دستگاه های مختلفی استفاده می شود که هر یک اهداف خاص خود را دارند. با توجه به اینکه بدن یک سیستم زنده است ایجاد تغییرات در آن با اهداف درمانی از ایجاد تغییرات در سیستم های غیر زنده متفاوت است. بدن ما تمایل دارد یک شرایط ثابت را حفظ کند و در برابر تغییراتی که از بیرون به آن تحمیل شود مقاومت نشان می دهد. برای مثال وقتی بخواهیم یک ناحیه از بدن را سرد یا گرم کنیم جریان خون، سوخت و ساز و سایر پارامترها وارد عمل می شوند تا این تغییرات آسیبی به بدن نرسانند. همه ما این مسیله را با مواردی مثل تغییر رنگ پوست مشاهده کرده ایم که نشان دهنده تغییر میزان گردش خون ناحیه است.

گرم کردن بافتهای بدن یکی از راه هایی است که یا به صورت مستقیم به عنوان درمان استفاده می شود یا به عنوان یک پیش نیاز برای اعمال درمان های دیگر فیزیوتراپی استفاده می شود. با توجه به نقش حمایتی پوست برای کنترل دمای بدن اعمال گرمای سطحی مثل هات پک(کیسه آب گرم) ، IR (مادون قرمز)و ... ممکن است به اندازه کافی موثر نباشند. یکی از مدالیته ها و ابزارهایی که می تواند در گرم کردن بافت های عمقی بسیار موثر واقع شود، تکار یا RF(رادیوفرکانس)  است.

 تکار  (TECAR)یکی از روش های درمانی غیر تهاجمی  در فیزیوتراپی است که برای درمان غیر جراحی درد و آسیب های استخوان، مفاصل، بافت های نرم وسایر بخش های بدن کاربرد دارد. در تکارتراپی از امواج رادیوفرکانسی استفاده میشود که قابلیت نفوذ در بافت های بیولوژیک را دارد و می تواند بافت های زیر پوست را بسیار موثر تر از سایر مدالیته ها گرم کند. البته پیش نیاز استفاده از این دستگاه این است که فیزیوتراپیست شرایط بافت های هدف را به خوبی بشناسد و تعیین کند آیا شرایط بیمار و بافت هدف اجازه استفاده از این دستگاه را می دهد یا خیر. این دستگاه با استفاده ازطیف وسیعی از طول موج هاي رادیو فرکانس و سیگنال ها انرژی را به بافت منتقل می کند و حرارت بافت را به طور موضعی افزایش می دهد. مزیتی که این دستگاه بر بسیاری ازابزار های دیگر دارد این است که عمق نفوذ و گرمای آن خیلی بیشتر است. در اثر افزایش دما جریان خون و اکسیژن رسانی در بافت آسیب دیده بیشتر می شود که در رسیدن متابولیت های مورد نیاز برای بافت و تخلیه مواد زاید از ناحیه موثر است، جریان لنفی بهبود می یابد، اندورفین و مواد تسکین دهنده درد در ناحیه آزاد می شوند، ادم و تورم کاهش می یابد و بهبودی فرد تسریع می شود. در بسیاری از موارد که دامنه حرکتی مفاصل مختلف کاهش پیدا می کند (مثل سندروم شانه منجمد) تکار به دو روش می تواند به بهبود دامنه حرکتی کمک کند:

 اولا از طریق افزایش تحمل فرد نسبت به کشش و درمان های دستی که جهت افزایش دامنه حرکتی استفاده می شود. ثانیا گرمایی که اعمال می شود انعطاف پذیری بافت ها را افزایش می دهد.

اعمال تکار به بافت های زنده قابلیت بازسازی بافت های کلاژنی و خاصیت انعطاف پذیری را افزایش می دهد که در استحکام این بافت ها موثراست. شروع استفاده از این روش در آسیب های ورزشی بوده که به تدریج جای خود را در بخش های دیگر فیزیوتراپی نیز پیدا کرده است. به طور خاص، تکار در موارد زیر کاربرد بیشتری دارد:

1. با توجه با تاثیرات عمیقی که بر عروق ناحیه می گذارد به جذب مایعات اضافی تجمع یافته در بدن (توسط سیستم لنفاوی) کمک می کند
2. درد های حاد و مزمن ستون فقرات، گردن و کمر و تمامی مفاصل بدن
3. آسیب های مفاصل محیطی، التهاب های مفصلی، خشکی مفاصل و آرتروز
4. بورسیت و آسیب های تاندونی
5. پارگی های تاندون و رباط ها
6. چربی سوزي با روند طبیعی  و لاغري بدون بازگشت

1. آسیب عضلات روتاتورکاف شانه که در حمایت از مفصل شانه خیلی اهمیت دارند
2. آرنج تنیس بازان که منجر به درد ناحیه آرنج می شود

عملکرد هاي دستگاه در منوي زیبایی

اما در کنار مزیت هایی که برای تکار برشمردیم مواردی هم هست که موقع استفاده از آن باید در نظر داشت و کنترل کرد تا منجر به آسیب نشود.

1. همه دستگاه هایی که با تماس با پوست بیمار استفاده می شوند قابلیت انتقال عفونت رادارند که جهت جلوگیری از انتقال عفونت باید احتیاط لازم صورت گیرد
2. تماس اپلیکاتور با زخم های باز و یا ساختارهایی که به لمس حساس هستند می تواند در روند بهبودی آن ها اختلال ایجاد کند
3. بیمارانی که دچار ترومبوز یا مشکلات عروقی هستند با اعمال مدالیته های گرمایی ممکن است به علت مشکلات خونرسانی، متابولیسم ناحیه افزایش یافته و منجر به آسیب جدی به بیمار شود
4. خونریزی های تازه و بیمارانی که دچار مشکلات انعقادی مثل هموفیلی هستند با اعمال گرما ممکن است دچار مشکلات شوند و نباید گرما اعمال کرد
5. به علت احتمال تداخل امواج تولید شده توسط دستگاه با پیس میکر قلبی، استفاده از تکار در بیمارانی که از پیس میکر استفاده می کنند ممنوعیت دارد
6. قطعات و پروتزهای فلزی که داخل بدن هستند یک مسیر کم مقاومت فراهم می کنند و موقع استفاده از تکار در این بیماران باید احتیاط لازم صورت گیرد