آرنج تنیس بازان چیست ؟ مشکلی است که منجربه درد سمت خارج آرنج می شود . برخلاف اسم آن ، تنها تنیس بازان نیستند که دچار این مشکل می شود بلکه این آسیب در سایر رشته های ورزشی  و یا سایر فعالیت هایی که در آن از عضلات اطراف آرنج  زیاد کار کشیده می شود مثل بلند کردن اجسام سنگین یا آرایشگری و ..... نیز رخ می دهد.

درمان این بیماری می تواند بسیار سخت و طولانی مدت باشد بخصوص اگر مزمن شده باشد ، بنابراین تشخیص به موقع بسیار حائز اهمیت است و مانع از مزمن شدن بیماری می شود .

سندرم آرنج تنیس بازان می تواند بصورت کاملا ناگهانی ( حاد ) رخ دهد یا اینکه بصورت تدرجی و خود بخودی در طول زمان ( مزمن ) اتفاق بیفتد .

علائم و نشانه ها :

مهمترین نشانه بیماری درد در ناحیه خارج آرنج ، یک الی دو سانتی متر زیر برجستگی استخوانی سمت خارج آرنج که به آن "اپی کوندیل خارجی" می گویند است . به علاوه ، ممکن است ضعف عضلات آرنج و دست و دشواری در انجام فعالیت هایی از قبیل باز کردن در و یا دست دادن با افراد وجود داشته باشد .

یک فیزیوتراپیست یا پزشک میتواند با معاینه فیزیکی و انجام چند تست بیماری را تشخیص دهد .

علت ها :

علت آرنج تنیس بازان چیست ؟

مهمترین علت ، آسیب و التهاب محل اتصال تاندون عضله " فلکسور کارپی رادیالیس برویس " و گروه عضلات باز کننده مچ دست به برجستگی استخوانی خارج آرنج به نام " اپی کوندیل خارجی " است که اغلب در اثر استفاده مکرر از عضله رخ می دهد . در  این ناحیه گیرنده های درد فراوانی وجود دارند که در صورت فعال شدن ، این ناحیه را بشدت حساس به لمس می گردانند .

 آسیب های حاد :

معمولا بعد از فعالیت بد فیزیکی مثل ضربه بک هند راکت تنیس با تکنیک ضعیف رخ می دهند . در این حالت عضلات باز کننده مچ دست بلافاصله تحت کشش فراوانی قرار می گیرند و پارگی خفیف در محل اتصال تاندون به استخوان در سمت خارج آرنج رخ دهد

آسیب های مزمن :

اغلب بعداز یک دوره فعالیت های فیزیکی یا ورزشی که فرد به آنها عادت ندارد رخ می دهند . مثل حمل و نگه داشتن ( کیسه های خرید ) یک مسافت طولانی به سمت منزل . واژه علمی بیماری ، التهاب اپی کوندیل خارجی (Laterale Picondylitis) است و به دلیل پسوند itis  که در پزشکی به معنای التهاب است ممکن است این ذهنیت بوجود بیاید که در محل اتصال تاندون به استخوان التهاب وجود دارد ؛ اما در اغلب موارد که بیمار با تاخبر زیاد به کلینیک فیزیوتراپی مراجعه می کند این درست نیست چرا که بیمار با درد مزمن مراجعه می کند و در این شرایط التهابی دیده نمی شود بلکه این فرسودگی و پارگی های ریز محل اتصال تاندون به استخوان است که تولید درد و ناتوانی می کند ، نه التهاب .

درمان :

اهداف درمانی شامل :

1. کاهش علائم و نشانه های درد والتهاب
2. ترمیم بافت های آسیب دیده
3. افزایش قدرت و تحمل بافت های آسیب دیده برای بازگشت به زندگی عادی

برای کاهش درد و التهاب از روش های زیر استفاده می شود :

1. استراحت واستفاده از بریس
2. ماساژ با یخ
3. درمان های دستی که توسط فیزیوتراپیست انجام می شود .
4. روش " سوزن خشک " ( درای نیدلینگ )
5. لیزر درمانی با لیزرپرتوان
6. کینزوتیپینگ
7. داروهای ضدالتهاب مثل ایپوبروفن
8. تزریق کورتیکواستروئید که در صورت فیزیوتراپیست و در موارد درد خیلی شدید ، انجام می شود .

بعداز اینکه درد و التهاب فروکش کرد تمرینات درمانی اختصاصی بصورت مرحله به مرحله تحت نظر فیزیوتراپیست شروع می شوند . بازگرداندن عملکرد طبیعی آرنج به وضعیت عادی ممکن است از 6 ماه تا یکسال به طول انجامد ، بنابراین بعد از کاهش درد و التهاب در جلسات اول فیزیوتراپی می بایست تمرین درمانی و انجام مانورهای دستی توسط فیزیوتراپیست به منظور دستیابی به حداکثر نتایج درمانی ادامه پیدا کند .