تحریکات الکتریکی در فیزیوتراپی یک روش درمانی است که در آن در جریانات الکتریکی برای درمان اسپاسم عضلانی و درد استفاده میشود . تحریکات الکتریکی می تواند منجربه جلوگیری از تحلیل رفتن عضله و همچنین باز سازی فیبرهای عضلانی در اثر آسیب شود . همچنین در بیمارانی که دچار ضایع نخاعی شده اند و کسانی که دچار حمله سکته مغزی شده اند این تحریکات که توسط فیزیوتراپیست به روی بدن بیمار اعمال می شوند می توانند بسیار مفید وکمک کننده باشند . 

متخصصین فیزیوتراپی الکترودها را روی پوست بیمار می گذارند تا عضله مورد نظر زیر پوست تحریک شود . با تحریکات الکتریکی توان عضلانی و خاصیت انقباضی عضله که ممکن است در اثر استفاده نکردن از عضله دچار نقصان شود حفظ می گردد . تحریک کننده های الکتریکی از ریق تقلید کاری که بدن بطور طبیعی عضلاتش را بکار می کیرد کار می کنند . این دستگاه ها از طریق الکترودهایی که به پوست می چسبند ایمپاس هایی تولید می کنند که نوع تحریکات الکتریکی بر اساس فرکانس و پهنای پالس به دو نوع اصلی تقسیم می شوند :

1- دسته اول : تحریکاتی هستند که هدف آنها افزایش قدرت عضلانی و باز آورزی عصبی عضلانی سر دسته این تحریکات جریان های فارادیک هستند . 

2- دسته دوم : تحریکات ، جریان هایی هستند که با هدف کاهش درد و اسپاسم عضلانی اعمال می شوند ؛ سر دسته این نوع تحریکات هم جریانی است تحت عنوان TENS .

البته تحریکات الکتریکی دسته بندی ها و انواع مختلفی دارند که با توجه به شرایط و نترجیخات بیمار و نوع آـسیب و بیماری توسط فیزیوتراپیست انتخاب می شوند و پرتوکل درمانی اتخاذ می گردد . جریان هایی از قبیل IF ( اینتر فرنشیال ) ، گالوانیک یا DC، جریان APS و جریان های میکرو و ....